Cyberprzestrzeń, internet, komputery – to niewątpliwie duże dobrodziejstwo naszych czasów, w znaczny sposób wpływające na jakość zarówno gospodarki, przemysłu, jak i wielu innych dziedzin współczesnego świata, ale również komfort naszego prywatnego, codziennego życia. O ile korzystanie ze współczesnych osiągnięć technologicznych w zakresie pracy czy nauki zostaje podyktowane koniecznością i czas spędzony przed komputerem jest usprawiedliwiony, o tyle w zakresie prywatnego korzystania z niego może to wyjść poza ramy bezpieczeństwa naszego zdrowia fizycznego (choroby oczu, kręgosłupa) i psychicznego (zaburzenia i choroby behawioralne). Dużym problemem dzisiaj bywa uzależnienie od internetu, a wśród najmłodszych i młodzieży – od gier internetowych, zdobywających niebywałą popularność wśród tych grup wiekowych. Według danych statystycznych, szacuje się, że około 10 milionów osób od 10. roku życia do 65. spędza ponadprzeciętnie długi czas w świecie gier wirtualnych. Liczba tych ludzi i wpływ takiego funkcjonowania na ich zdrowie są mało optymistyczne. Grupą najbardziej narażoną na negatywne skutki zbyt długiego funkcjonowania w świecie wirtualnych gier są dzieci i młodzież. Niestety taka forma aktywności prowadzi do uzależnienia i zaburzeń w kształtowaniu się osobowości młodego człowieka. Dużym odsetkiem osób uzależnionych są także dorośli, również czynni zawodowo.

Uzależnienie dziecka od komputera

Producenci gier komputerowych, zachęceni popularnością i skalą zainteresowania, wypuszczają na rynek coraz nowsze, bardziej zaawansowane produkcje. Postaci w nich występujące są niezwykle barwne, charakteryzują się cechami, które są wzorem dla najmłodszych i kuszą ich do uczestnictwa w rozgrywkach. Gry komputerowe niestety wygrywają z książkami, ponieważ angażują gracza, dają mu możliwość decydowania o przebiegu fabuły – mając w niej czynny udział dziecko identyfikuje się z bohaterami i czuje nad nimi władzę. Niestety w większości są to gry nacechowane przemocą i agresją, co w znaczny sposób negatywnie wpływa na młodą, nie uformowaną jeszcze psychikę i osobowość.

Dziecko niemające odpowiedniej opieki często uzależnia się od gier, wybierając je jako główną aktywność kosztem nauki, obowiązków domowych, gier i zabaw na świeżym powietrzu i czytaniem dedykowanych dla niego książek. Maluch uzależniony od komputera podporządkowuje cały swój czas grom i obecności w sieci. Efektem uzależnienia jest m.in. wycofanie się z życia społecznego, zmienność nastrojów, nerwowość, problemy z rodzicami,  problemy w szkole i z rówieśnikami, brak umiejętności funkcjonowania w prawdziwym świecie i budowania relacji. W skrajnych przypadkach uzależnienia mogą prowadzić do depresji i prób samobójczych.

Jak leczyć uzależnienie od komputera u dzieci?

W dzisiejszym świecie uzależnienie od komputera nie jest problemem marginalnym i niestety dotyczy bardzo szerokiej grupy najmłodszych. Jak wyleczyć uzależnienie od komputera? Aby pomóc dziecku, niekwestionowaną najważniejszą rolę pełni rodzic, wyczulony i uwrażliwiony na zachowanie swojej pociechy, potrafiący w odpowiedni sposób zareagować i wdrożyć procedurę leczenia u małoletniego. Oczywiście najlepiej zapobiegać, niż leczyć, jednak gdy sytuacja wymyka się spod kontroli, należy przede wszystkim skonsultować się z dziecięcym psychologiem, który oceni skalę problemu i zaproponuje wspólne, rodzinne wyjście z sytuacji.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna jest główną metodą radzenia sobie z zaburzeniami behawioralnymi związanymi z uzależnieniem od komputera. Leczenie polega na poznaniu mechanizmu problemu i wprowadzeniu zmian w korzystaniu z internetu. Istotną rolę odgrywa także psychoterapia rodzinna, zwłaszcza w przypadku zerwania więzi emocjonalnej z uzależnionym, niepełnoletnim członkiem rodziny. Program naprawczy, profesjonalne terapie i rozmowy z psychologiem są niezwykle pomocne, jednak to zaangażowanie rodziny, która wdrażając nowe zasady i normy w domu, umiejętnie, delikatnie i sukcesywnie może pomóc nieletniemu. Rola rodziców w procesie leczenia uzależnienia od komputera u dziecka jest niezastąpiona i przy konsekwencji i stanowczości rodziców szansa na osiągnięcie sukcesu będzie bardzo wysoka.